En son doğumda kalmıştık sanırım.. Doğumdan sonra hemen Koray'ı temizleyip kucağıma verdiler. 2260kg, tutmaya kıyamıyor insanama o burnuma gelen buram buram kokusu yok mu:) :) O kadar küçüktü ki...Doğumdan sonra doktorlar diğer hastaların yanına geçtiler, hemşireler de, oğlumla biz başbaşa odada kaldık, ben olayın şokunu üzerimden atamayışımla, şaşkınlığımla kucağımda minik fındığım, kalbi pıt pıt atan kalbiyle başbaşaydım. Odanın kapısına gelen bir bayan "Siz Gökçen misiniz ?"dedi. "evet" dedim. gitti.. Doğumda yardımcı olan hemşire tekrar geldi bebeği emzirin dedi. Bir anda elim ayağıma dolaştı,nasıl yapacağım, nasıl olacak dedim. Hemşire gösterdi, minik fındığım memeyle buluştu ama emip ememediğini anlayamadım. Artık Hibomun yanına, annemlerin yanına gitmek istiyordum. Oda ayarlanıyor, sizi hemen alacağız dediler. 05.00te gerçekleşen doğumdan sonra 1 saat doğumhanede beklemek çok zor geldi.Sonunda hazır dediler ve ,odaya doğru gitmeye başladık. İşte hafızamdan silinmeyecek kareler,Odanın kapısından girer girmez annemi gördüm..İkimiz de tutamadık kendimizi başladık ağlamaya.. Hibom nerede dedim, almadılar içeriye birazdan gelecek dedi annem..Beni yatırdılar yatağıma, Koray'ımı da yanıma verdiler.Annemde de inanılmaz bir heyecann.. Az sonra Hibom geldi. Annem bizi yalnız bırakmak için dışarı çıktı ve biz ailece ilk kez bir aradaydık. Koray , ben ve Hibom..Hibomu görünce de dayanamadım ağlamaya başladım, derken babam geldi.. Üst üste yaşanan bir duygu yoğunluğundan sonra biraz dinlenmek için uyumaya çalıştım. Doktorlar benım ve koray için kontrole geldiler. Hemşireler, sütün gelip gelmediğini kontrol etmek için sık sık yanıma geliyordu, "sütünüz gelmiş, sık sık emzirin"diyorlar. Tamam da nasıl? yardımcı olan kimse yok, yol gösteren kimse yok. Koray erken doğduğu için, çene kuvveti tam gelişmemişti bundan dolayı da emmede sorun yaşıyordu. Tabi bizim bunu anlamamız çok uzun zaman aldı. Hemşireler şırınga ile besleyin dediler, geceleri süt sağıyorum, çıkan sütü de şırıngaya çekip Koray'ın ağzına veriyorduk. Bizi ilk başta o kadar yanlış yönlendirmişler ki,Koray'ın ağzına hep sıktık sütü, meğerse tutacakmışız, o kendi çekecekmiş. Salı günü doğumdan sonra, bizi cumaya kadar hastanede tuttular. Koray'ın kontrolleri için. İlk günlerde herşey normalken 2-3 gün sonra sarılık değeri yükselmeye başladı. Derken biraz fazla kilo kaybı yaşadık. Cuma günü beni taburcu ettiler.Koray mı? koray'ımla 2 gün ayrı kaldık. Zor bir iki gün daha.. Cuma günü taburcu olmadan, çocuk doktorumuz Hibomla beni yanına çağırdı. Allah biliyor içimdeki korkuyu, duyacağım kötü birsey beni tamamen yıkabilirdi ama Allahtan doktor sadece kilo kaybının fazla olduğunu 2-3 gün misafir edip kendileri beslenmeyi düzene koyacaklarını söyledi. Siz Koray için süt getirebilir ,istediğiniz zaman görebilirsiniz dedi. Eve geçtikten sonra, ben kendimi süt sağmaya verdim. Lansinoh marka süt sağma makinası almıştım. Çift sağma özelliği ile o zaman sağ kolumdu. Sütleri biriktiriyor, ertesi gün Koraya verilemsi için hastaneye götürüyor Korayı da 1 2 saat görebiliyorduk.Bu zamanalr benım için de biraz zor olduğu için ayrıntılı çok yazmak istemiyorum.Koray'ı babam Hibom ve ben hastaneden çıkarttığımızdaki mutluluğumuzla hatırlamak istiyorum. annelerimin kapı süsü almaya gitmeleriyle,bizi mutlu etmek için uğraşmalarıyla..
Doktor ertesi gün kan vermemiz için tekrar hastaneye çağırdı bizi. Biz ise büyük bir mutlulukla evimizin yolunu tuttuk.. Ve Koray evimizdeydi, sıcacık, aşk dolu yuvamızda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder