Yılbaşına 1 hafta kala...

Geçen sene yılbaşında maalie beraberdik tabi o zaman hamileydim. teyzelerde tüm aile birlikte kutlamıştık. Koray karnımda kıpır kıpır, teyzemin yaptığı yemeklerle, eniştelerin güzel sesleri eşliğinde çok keyifli bir yılbaşı geçirmiştik. Zaten aradan çok zaman geçmeden Koray da aramıza katıldı:)
Bu sene ailece, yani çekirdek ailece geçirmeye karar verdik. Koray'ın ve ailece bizim ilk yılbaşımız olacak. Koray için bir şeyler hazırlayalım dedik. Daha önce instagramda takip ettiğim arkadaşım bana çok güzel fikir verdi, Koray'ın resimlerinden oluşan kocaman bir yılbaşı ağacı yaptık. hemen paylaşayım:D Daha sonra Koray'ın odasına asmayı düşünüyorum. Ağacımız işte böyleee... Etrafına ışıklar da taktık.. Yaparken çok keyif aldık Hibomla, Koray için de güzel bir anı olduğunu düşünüyorum.

Şimdi sırada oğlumun doğum günü için hazırlayacağım taş boyamalar var. bir sonraki yazımda onlardan bahsedeceğim.


 2015 de bize çok iyi gelecek eminim. Babamız bir sürü balon almış, şişirip Koray'ı ortaya koyup resim çekecekmiş:D Koray'ın bu yılbaşı çok özel olsun, hatılarlarımız hep canlı kalsın...

Herkese şimdiden iyi yıllar diliyorum, sağlık, mutluluk, huzur ile dostluk,sevgi ile, kimseyi kırmadan,üzmeden , kimsenin sizi üzmediği, kırmadığı, aşk dolu bir yıl olsun...

Oğlumdan yılbaşı hediyesi vaar:)

Evet evet yanlış duymadınız, oğlumdan yılbaşı hediyesi aldım bugün.:) Çok mutluyum.

Nasıl denk geldi , nasıl oldu anlamadım. Hibomla(eşimle) her şeyi paylaşırım, bugün sabah internette görmüştüm Tema'nın yılbaşı ağaçlarını.Ne kadar güzel bir hediye diye düşündüm içimden ama Ezgi ve Zeynep teyzemizin ziyaret edecek olmasının telaşından, hazırlığından dolayı unutmuşum paylaşmayı. Babamız ve babaannemiz biz yalnız kalalım diye dışarı çıktılar. Giderken Hibom, Koray'a "tamam oğlum konuştuğumuz gibi senin işini halledeceğim" dedi.Ben de şaşırdım, beni üzmemesini mi söyledin?  dedim. Hibom da oğlumla aramızda dedi Gülüştük çıktılar. Ezgi,ben ve tonton Koray gülüştük yuvarlandık.. Uykumuz geldi ama biraz daha dayanarak Zeynep teyzemizin gelmesini de bekledik, zaman kısıtlı olduğu için bir çay içebildik Zeynep ile.Misafirlerimiz gittikten sonra Koray'ım uyudu. Ben de kendime biraz zaman ayırdım.Babamız geldi, Koray çılgına döndü ne de olsa en büyük hayranı, en büyük oyun arkadaşı babamız. Ne kadar şanslı, ne kadar mutlu olduğumu anlatmam çok zor :) Az sonra beni çağırdılar odaya. Gittim... Bir baktım yatakta küçük bir hediye ve üzerinde bir not.Sabahki baktığım Temanın yılbaşı ağacı:)

Her anımızı anlamlı kıldığımız,oğlumla ilk yılbaşımızı heyecanla bekliyorum. Hibomla hazırladığımız çok güzel bir yılbaşı süprizine de hazırlıklı olun... önümüzdeki haftalarda...

Sevgiler..
Gökçen

Geçen 1 ay içerisinde

Merhabalar,

Yazamıyorum ama hep aklımdasınız. Koray'ımız bu süre içerisinde o kadar değişim gösterdi ki biz bile şaşırıyoruz.
28 Kasım'da emeklemeye başladı, bir orada bir burada.. Terliklere karşı inanılmaz ilgisi var, nerde terlik görse can havli ile koştur koştur ona gidiyor.Emeklemesini, çabalamasını, bir yerden tutunup ayağa kalmasını izlemek inanılmaz keyif veriyor. düşünsenize bomboş bir beyin ve sizin yönlendirmelerinizle, öğrettiklerinizle hayata tutunacak, birey olacak...hep güzel şeyler yaşatsın Koray'ıma.
Biz neler yapıyoruz???
* Yazın her gün, kışın gün aşırı banyo yapıyoruz.
* Sabah kahvaltıda hemen hemen her şeyi yiyoruz.tabi yasaklar dışında.(Yumurta, peynir, pekmez, ceviz,ekmek,zeytin, yazın halamızın yaptığı konserve domatesler) daha ne olsun, siz olsanız sizi de yeriz:D
* Kendi mayaladığımız yoğurt
* Meyvelerimiz
* Somon, ayyy o kadar sevdi ki, her gün yedirmek isterim:D
* Ve tabi vazgeçilmezimiz anne sütümüz.

Doğumdan sonra çoğu insanın yaşadığı konudur sanırım, sütün yetmiyor, bu çocuk aç, doymuyor mu... gibi insanı gerçekten etkileyen, sinirlerini bozan bir durum.. İnsan elinden geldiğince bu tarz durumlara kulağını tıkamalı.. Psikolojik olarak insanlar etkileniyor ve gerçekten sinirleniyor. Ben de yaşadım aynı durumu ama bir süre sonra duymamaya çalıştım, az da olsa başardım sanırım:) Koray doymasaydı, hep aç olsaydı kilo alımı olmazdı, sürekli ağlaması aç olduğunu gösterebilir ama başka nedenler de düşünülmeli, mesela gazı olabilir, alt değiştirmek gerekebilir, uykusu olabilir ki bunların arasında en çok gaz sorunu oluyor.
Emzirmek gerçekten çok güzel bir şey. Ben emziremiyorum, sütüm yok diyenlere sadece şunu diyorum, ben emzirebildiysem, herkes emzirir. Bebek emmiyor ya da sütüm yetmiyor diye birşey yok bence, bebeğim biberona alıştı beni istemiyor diye de birşey yok! Koray doğduktan hemen sonra biberonla besledik. Çünkü daha önce de yazmıştım, emme kuvveti yok diye biliyorduk.ama durum öyle değilmiş, günlerce uğraş sonunda Koray'ı önce günde 1 2 defa, sonrasında 1-2 gün şeklinde emzirdim ve böyle böyle arttı emzirmelerim... Koray 9 aylık ve hala emziriyorum daha ne isterim.

konuyu emzirme ile kapattım:)

Bol sütlü geceler:)

Biraz Bıldırcınımdan Biraz Hayattan

Merhabalar,

Koray ile maceralarımız anlatırken bugünden de uzaklaşmayalım dedim. Bıldırcınımı uyutup hemen yanınıza geldim:D hayatımda yeni değişiklikler var neler mi bunlar paylaşayım hemen sizlerle:D

- Hamilelikte kilo aldım evet ama sanki şu anki durumumdan daha zayıftım. Hoş bu zamana kadar kilo ile başı dertte olan biri için çok sorun edilecek bir durum gibi görünmese de gün be gün canım çok sıkılmaya başlamıştı. Halimden mutsuzdum ama inanır mısınız hiçbirşey yapmıyor, homini gırtlak yemeye devam ediyordum. Ama artık buna bir dur dedim va başladım. Daha önce de başarmışlığım var bu  sefer de sonuna kadar devam..

-Yeni ev, yeniden huzur, yeniden mutluluk..  3 yıldır oturduğumuz evden taşındık. Oradan ayrıldığımda bu kadar mutlu olacağımı bilmiyordum, bilsem daha önceden taşınırdım. Arkamıza bile bakmadan kaçtık. Hibomla daha önceden niye yapmamışız bunu diyoruz birbirimize. 3 oda bir salon , kutu gibi, kuzey cephe aslında sevimli bir evdi. Adana ve Maraşın evlerine göre çok çok küçük ama yine de alışmıştık. Ailelerimiz geldiğinde uzun süre kalamayıp bunalıyorlardı evde:D eee tabi bu kadar da kötü değildi. Daha merkeziydi, hooop diyip çıkıp yürüyorduk ağaçların altında, hoop alışveriş, hooop pazar...ama yine de park sorunu, çevredeki esnaf sorunu, insanlar falan filan derken, arkamıza bile bakmadan kaçtık:D iyiki de kaçtık, iyiki de geldik buraya... Çok çok huzurluyum..

-Veeeee ek işe başladım.. Rahmetli Mehmet babamın özenle yetiştirdiği meyvelerden sebzelerden, Naime annemin titizlikle yaptığı, salçaları, pekmezi, zeytinleri, kuruları, zeytinyağlarının satışına başladım.İstanbul Ankara olmak üzere bu haftasonu siparişlerin dağıtımına başlıyoruz. Adanadan tüm malzemeleri topladık. Baya da müşterim oldu, sizelerden de talep gelirse beklerim:D:D

Hayat çok güzel devam ediyor, bazeninişler çıkışlar tabiki de oluyor ama önemli olan bıldırcının gözündeki ışığı, kocanın kalbindeki aşkı görebilmek İşte o zaman hayat bambaşka bir hal alıyor.

Korayile doğum hikayelerine devam edeceğim. Şimdilik bu kadar...

Doğum ve Hastene maceraları 1

En son doğumda kalmıştık sanırım.. Doğumdan sonra hemen Koray'ı temizleyip kucağıma verdiler. 2260kg, tutmaya kıyamıyor insanama o burnuma gelen buram buram kokusu yok mu:) :) O kadar küçüktü ki...Doğumdan sonra doktorlar diğer hastaların yanına geçtiler, hemşireler de, oğlumla biz başbaşa odada kaldık, ben olayın şokunu üzerimden atamayışımla, şaşkınlığımla kucağımda minik fındığım, kalbi pıt pıt atan kalbiyle başbaşaydım. Odanın kapısına gelen bir bayan "Siz Gökçen misiniz ?"dedi. "evet" dedim. gitti.. Doğumda yardımcı olan hemşire tekrar geldi bebeği emzirin dedi. Bir anda elim ayağıma dolaştı,nasıl yapacağım, nasıl olacak dedim. Hemşire gösterdi, minik fındığım memeyle buluştu ama emip ememediğini anlayamadım. Artık Hibomun yanına, annemlerin yanına gitmek istiyordum. Oda ayarlanıyor, sizi hemen alacağız dediler. 05.00te gerçekleşen doğumdan sonra 1 saat doğumhanede beklemek çok zor geldi.Sonunda hazır dediler ve ,odaya doğru gitmeye başladık. İşte hafızamdan silinmeyecek kareler,Odanın kapısından girer girmez annemi gördüm..İkimiz de tutamadık kendimizi başladık ağlamaya.. Hibom nerede dedim, almadılar içeriye birazdan gelecek dedi annem..Beni yatırdılar yatağıma, Koray'ımı da yanıma verdiler.Annemde de inanılmaz bir heyecann.. Az sonra Hibom geldi. Annem bizi yalnız bırakmak için dışarı çıktı ve biz ailece ilk kez bir aradaydık. Koray , ben ve Hibom..Hibomu görünce de dayanamadım ağlamaya başladım, derken babam geldi.. Üst üste yaşanan bir duygu yoğunluğundan sonra biraz dinlenmek için uyumaya çalıştım. Doktorlar benım ve koray için kontrole geldiler. Hemşireler, sütün gelip gelmediğini kontrol etmek için sık sık yanıma geliyordu, "sütünüz gelmiş, sık sık emzirin"diyorlar. Tamam da nasıl? yardımcı olan kimse yok, yol gösteren kimse yok. Koray erken doğduğu için, çene kuvveti tam gelişmemişti bundan dolayı da emmede sorun yaşıyordu. Tabi bizim bunu anlamamız çok uzun zaman aldı. Hemşireler şırınga ile besleyin dediler, geceleri süt sağıyorum, çıkan sütü de şırıngaya çekip Koray'ın ağzına veriyorduk. Bizi ilk başta o kadar yanlış yönlendirmişler ki,Koray'ın ağzına hep sıktık sütü, meğerse tutacakmışız, o kendi çekecekmiş. Salı günü doğumdan sonra, bizi cumaya kadar hastanede tuttular. Koray'ın kontrolleri için. İlk günlerde herşey normalken 2-3 gün sonra sarılık değeri yükselmeye başladı. Derken biraz fazla kilo kaybı yaşadık. Cuma günü beni taburcu ettiler.Koray mı? koray'ımla 2 gün ayrı kaldık. Zor bir iki gün daha.. Cuma günü taburcu olmadan, çocuk doktorumuz Hibomla beni yanına çağırdı. Allah biliyor içimdeki korkuyu, duyacağım kötü birsey beni tamamen yıkabilirdi ama Allahtan doktor sadece kilo kaybının fazla olduğunu 2-3 gün misafir edip kendileri beslenmeyi düzene koyacaklarını söyledi. Siz Koray için süt getirebilir ,istediğiniz zaman görebilirsiniz dedi. Eve geçtikten sonra, ben kendimi süt sağmaya verdim. Lansinoh marka süt sağma makinası almıştım. Çift  sağma özelliği ile o zaman sağ kolumdu. Sütleri biriktiriyor, ertesi gün Koraya verilemsi için hastaneye götürüyor Korayı da 1 2 saat görebiliyorduk.Bu zamanalr benım için de biraz zor olduğu için ayrıntılı çok yazmak istemiyorum.Koray'ı babam Hibom ve ben hastaneden çıkarttığımızdaki mutluluğumuzla hatırlamak istiyorum. annelerimin kapı süsü almaya gitmeleriyle,bizi mutlu etmek için uğraşmalarıyla..

 Doktor ertesi gün kan vermemiz için tekrar hastaneye çağırdı bizi. Biz ise büyük bir mutlulukla evimizin yolunu tuttuk.. Ve Koray evimizdeydi, sıcacık, aşk dolu yuvamızda...

32 haftalıktan 7 aylığa terfi:)

Merhabalar,

Evet başlıktan da anlayacağınız gibi benim küçük fındığım son yazımdan sonra ani bir karar ile ailemize katılmak istedi. Gerçekten erkeklerin askerlik anıları, kadınalrın ise doğum hikayeleri unutulmuyor : )

Tarih 14 Mart 2014 Cuma
                      İş yerinden erken çıkarak hastaneye gittim. 32 hafta çalışabilir raporu alarak 5 hafta daha çalışıp öyle doğum iznine ayrılacaktım.  Hastanede 1 saat işlerimi hallettikten sonra  Dilge ile buluştuk.. Dilgeee canım dostum, her fırsatta, her güzel zamanımda yanımda...Sohbet muhabbet ettik, sonrasında annemlerin Ankaraya içim yola çıktıklarını öğrendim. Hamileliğim lerlemiş, ağırlaşmıştım doğal olarak malum ev işleri, yemek konusunda zorluklar çekiyordum, sağolsun anneciğim, babacığım bana yardıma geliyrlardı. dilge ile ayrıldıktan sonra Hibomla alışverişe gidip eve birşeyler aldık, sonrasında annemleri karşıladık.
Annemleri görmek o kadar iyi geldi ki bana da..Arabayla geldikleri için Adana'nın muhteşem meyve ve sebzelerini taze taze fındıgım için yedirdiler bana..

15 Mart  2014 Cumartesi
                      Sabah uyanıp kahvaltımızı yaptıktan sonra annemle Kızılaya gittik. Fındığımız için eksikleri tamamlayalım, benım gecelik, pijama işimi halledelim dedik. Kızlay kalabalıktı tabi, ama işlerimizi hallettik. Tam eve döencekken, doğumda gelen arkadaşlarıma vermek için Hiboyla hazırladığımız etiketlere minik kavanoz almak için annemle ayrıldık. Annem bir kafede beni bekledi ben de biraz daha gezerek kavanoz aradım ve tum yürüyüşlerim, yorgunluğum bana kaldı, kavanoz bulamadım. Annemle eve döndük, aldıklarımızı beylerimize gösterdik, aksam da yorulduğum için erkenden yattım.

16 Mart 2014 Pazar
                       Nisan da Adanaya gideceğimiz için, Fındığımızın tüm esyalarını yıkadık ama ütüleme kısmını tamamlamamıştık, annemle beraber tüm minik parçaların hepsini ütüledik.. allahım nasıl büyük bir keyif, onalrı giydiğini, şirinliğini düşünmek bile insana inanılmaz mutluluk heyecan veriyor. Hibom herşeyi karış hesabı ölçüyor, gülüyor eğleniyoruz, öğlene doğru işimiz bitti, "haydi temiz hava almaya Eymir'e" dedik. Eymire gittik, o akdar güzel havada, bol oksıjenlerı içimize doldurduk, tabi orada da baya yrüdük. Akşam eve gittiğimizde baya yorulmuştum, ertesi gün de iş olduğundan  erkenden yattım.

17 MArt Pazartesi
                      Sabah işe gitmece, iş yerinde zaman geçirmece... akşam 6 da evdeyim. Annem yemek yapmış misss gibi, babamla kocam muhabbetteler.. Oturduk yemeğimizi yedik. Haydi batak oynayalım dedik. Çıkarttık kağıtları, ohhh keyifler yerinde ,muzlar havada uçuşuyor :) saat 10 gibi  ben yatıyorum cok yorgunum dedim.12 gibi böyle bir gaz sancısıyla uyandım. biraz yürüdüm, fındıktan ses yok, bir çikolata attım ağzıma biraz hareketlensin diye, 1-2 hareket etti rahatladım, sonra tekrar uyuyayım dedim, yok, yine kalktım lavaboya gittim hafif lekelenme Hiboyu uyandırdım dedim ben uyuyamıyorum. beraber salona gittik, sırtıma masaj yaptı, sıcak su ısıttı, mıdem için ama yok, tekrar lavaboya gittim biraz daha lekelenme.. annemleri uyandırdık bu sefer, biz bir doktora gidelim dedik. Onlar biz de gelelm dediler yok onemlı bırsey değildir dedik, Fındıga bakıp döneceğiz tekrar dedik. saat 2 gibi evden çıktık, Özel hastanelere gittik, doğum mu dediler, bilmiyoruz dedik, bir NST ye bağlayın bebek iyi mi öğreneleşm dedik ama özel hastanenin hastası olmadığımdan kendi doktorumun da rahatlığından giriş yapamadık. ve Ankaranın en eski kadın dogum hastanesıne gittik. hemen beni NST ye bağladılar, bebk kalp atışları iyi dediler, derin bir nefes aldım. Hibo  arabayı parketmeye gitmişti, uzerime bir kıyafet verdiler onu giydırdıler, sonra seni hemen doğuma alıyoruz diyip doğumhaneye çıkarttılar. Nasıl ya daha 32 haftalığız, çok erken dedim, bebek geliyor, doğumu geciktiremeyiz dediler. Kocam gelsin oyle dedim, o sırada Hibo geldi, ben doğuruyormuşum dedim, yok canım sakin ol herşey yolunda dedi. Asansöre bindik beraber, Hiboyu başka yere aldılar beni doğumhaneye...
18 MArt 2014 Salı
              03.00 te girdiğim doğuma saat 05.00 da Korayımla beraber  çıktım. Doğum normal şekilde gerçekleşti. Yaşadığım duygu, karmaşıklık, korku anlatılacak gibi değil. Koray!a birşey olacak diye aklım çıktı. Hep dua ettim, doğum sırasında, Koray ile konuştum, sıkı sıkı tutun buradan beraber çıkacağız dedim. O da benım en büyük destekçim oldu.Tabı bu sırada tek istediğim, annemin ya da Hibomun yanımda olmasıydı ama doktorlar hiçbir şekilde izin vermediler, annemle Hibo da yanıma gelmek için çok çabalamışlar ama olmadı.Doğumdan sonra Korayı hemen kucağıma verdiler, küçücüktü, sıcacıktı sadece "Hoşgeldin fındığım" dedim, sarıldım.


Devamı çoooookkkk:) ama bugünlük bu kadar:)

Hamilelikte 32.Hafta

Merhabalaaarrrr,

Zaman yaratmamaya devam ediyorum :( Aslında fırsat buldukça kenara, oraya buraya mutlaka küçük de olsa notlar alıyorum ama yayınlamaya fırsatım olmuyor. Bakalım izne ayrıldıktan sonra fırsat yaratabilecek miyim**** :):):)

Oğlumuz için hazırlıkların çoğunu tamamladık.. Keyfimiz yerine geldi anlayacağınız, odasını eşyalarını yerleştirdik, her sabah girip tek tek bakıyoruz, bunları mı giyecek, burada mı yatacak, oynayacak diye.. Ne büyük heyecan anlatamam.. Allahım isteyen, dileyen herkese yaşatsın bu duyguyu.. Tekmelerimiz gün be gün artıyor. Hibom,"Bence 9 ay beklemeyecek." diyor, aman dedim, olabildiğince kalsın orada:D:D:D

Doktor kontrollerimiz, sağlığımız her şey çok şükür yerinde. Geçen gün doktora gittiğimizde, doktorumuz hediye paket hazırlamıştı, içinde doğuma hazırlık, bebek eşyaları bulunan bir çanta...Aynı gün,Öğlen de oğlumun Beyza teyzesi paket yollamıştı, Allah'ım nasıl ciciler almış teyzesi oğluma, bakmaya doyamadık.. , ay dedim bu  benim hediye alma günümmüş, tarihi yazayım hemen kenara.. 

Şimdi en büyük araştırmam, gelen misafirlere verilecek hediye. Sanırım onu da az çok kafamda netleştirdim, malum uzun zamandır, sabun çalışmaları yapıyorum, oğlum için de yine sabun  yaparım diye düşünüyordum ama annem, kokusu ve kimyasallığı yüzünden doğumdan önce ellememi yasakladı:( haklı da, kokusu biraz ağır geliyor kimi zaman. Onun için Behiye Hanım bu konuda bana yardımcı olacak.. Detayları daha sonra ayrıntılı paylaşacağım...Aslında kafamda o kadar çok detay var ki, herşey güzel olsun o olsun bu olsun gibi... O kadar güzel şeyler buldum ki hepsını yapmak istiyorum:):):) Hibomla elemeler yaparak iççlerinden en güzelini seçmeye çalışacağız.

Daha evli değildik sanırım bir İstanbul çıkartmasında, Hibomla en sevdiğimiz şeyi yapıyorduk, Kadıköy sokaklarını tek tek dolaşıyorduk, ne kadar keyif veriyor, insanın bilmediği sokaklarda dolaşması. Derken bir dükkan gördük ve girdik, oradan sanki yıllar öncesinden , ilk çocuğumuzun erkek olacağını bilerek bir uçak süsü almıştık.. 2 sene sakladık.. Geçen gün, bunu nereye asalım nereye diye düşünürken,hemen perdenin kornijine sıkıştırdık..Odamıza renk verdi..

İşte böyle sevgili dostlarrrr:):):)
Haftaya yine İstanbuldan teyzelerimiz geliyor bizi görmeyeeee.. ah bu dostlar da olmasaaaa, hayat cidden Ankarada çekilmez bir hal alırmışşşş.....

2014 ilk yazisi

Bu yaziyi yazali 2-3hafta olmus ama tembelligimden yayinlamamisim.. simdi 29 haftaligiz..subat ayi-9subat istanbul cikartmalarimizi ayrica yazacagim..Şimdi önceki yazimla basbasa birakiyorun sizi...

Öperim:)




yok yok ben bu blog işine alışamadım. Yazmayı unutur oldum.

hamileliğimin 27. haftasına geldim. ay o kadar heyecanlı ki onun kıpırdamalarını hissetmek, karnımın şekilden şekle girdiğini görmek.

Cidden aramızda bu kıpırtılarla oluşan bağın tarifi yok. Oğlumuzun aramıza gelmesine tam 13 hafta var. Zaman bu aralar biraz yavaş aksa da, daha işlerimizi halledememenin

verdiği stres de var. allahtan daha zaman var, hemencecik hallederiz herşeyini diyoruz. Allahtan, benım kadar her ayrıntıyı düşünen , yardımcı olan, anlayışlı bir kocam var.

Allahım yokluğunu hiç ama hiç göstermesin. Bu haftasonu oda işimizi halledeceğiz. Alışverişimizin, kıyafetlerimizin çoğunu hallettik zaten. Bol bol tulum ve kısa kollu body aldık.

ay Allahım hepsi de miniminnacık, hepsi de şirin mi şirin. Odasına girip onlara bakıyorum habire, orada geçireceğimiz zamanı düşünüyorum. Hamilelikten önce nasıldık

acaba sorusunu soruyorum bazen kendime:) sanki hep hamileymişim gibi geliyor, okuduğum birçok blogtan anladığım kadarıyla, tüm hamile bayanlar hemen hmen hep ayni

seyleri hissetmişler, okudukça aynı şey bende de var diyor insan.



geçen hafta bir grip, üşütme, soğukalgınlığı ne olduğunu da tam anlayamadığım, doktorların ilac veremediği bir durum ile başbaşa kaldım. Baya hassas bir dönemdi. Böyle zamanlarda

insan sevdiklerine daha çok ihtiyaç duyuyor sanırım. Sağolsun, sevdiklerim,ailem ve dostlarım hiç yalnız bırakmadılar beni..1 hafta evde dinlenmeme rağmen, hala etkisini sürdürüyor...

ama tabiki daha iyiyizz.. Daha da iyi olacağız.



Herkes ayrı ayrı heyecan yaşıyor. Bizimkiler ilk torun heyecanını, eşim tarafı ise ilk erkek torun heyecanını.. onların heyecanları da bizleri ayrıca heyecanlandırıyor.

Dilerim bu duyguyu yaşamak isteyen herkes en kısa sürede yaşar. Bu gerçekten tecrübe edilecek, duyguları yaşanacak harika bir olaymış.



son 3 gündür, oğlumun hareketlerini hissetmeyen kalmadı, herkese birer uçan tekme patlattık. Şimdi en güzel tekmelerimizi Dilge-Tuğçe-Dilem için saklıyoruz:D Buluşma günümüz

yaklaşıyorr:)



Bu arada, Baby Shower konusunda kararsız kaldım. Ankara'da yapmayacağımı biliyorum. Adana-İstanbul arasında gidip geliyorum. Adanada da çok curcuna olabilir. İstanbul

aslında harika olur, onun ayarlamasını organizasyonunu yapmak için çalışmalara başlamam lazım. 1-2 yerle telefonla görüştüm ama daha netleştiremedim. Fiyatlar konusunda da

bilgi almam lazım tabiii. Tüm arkadaşlarım İstanbulda olduğu için, Adanadakiler de İstanbula gelebileceği için sıkıntı olmaz diye düşündüm. İstanbulda arkadaşlarımla

güzel bir stres atma partisi yapabilirim yani.



Yani yarın için ilk iş odamızı halletmek.Resimleri paylaşacağım tabi:D

İkinci olarak annemin yaptığı listedki alacaklar.

Baby Shower için Balon Evine gideceğim, ayrıntıları konuşup, fiyat alacağım ki ona göre planlayayım.

Daha fındığımın eşyaları yıkanıp ütülenecek.

ayyy çok işimiz vaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar:D:D