İlk oyun grubu denememiz

Koray için ne zamandır araştırıyorum, nerede oyun grubuna katılabiliriz neler yapabiliriz diye. Bu tip araştırmaları yaparken Gymboree ile tanıştım ve deneme dersine kaydolduk. Cumartesi sabah erkenden, Ailecek yola koyulduk. Yer olarak bize uzak olsa da yine de denemek istedik.

İçeriye girdiğimizde tanıtım yapan bir bayan karşıladı bizi. Oyun grubu için geldiğimizi söyledik, Korayın ismini hemen bir etikete yazıp sırtına yapıştırmamızı söyledi. Herkese ismiyle hitap edilecekti. Hemen yapıştırdık. İçerde ve dışarda resim çekmek yasak olduğundan resim yayınlayamıyorum. O kadar güzel bir ortamdı ki,Temizlikleri beni ebnden aldı, tek veli içeri girebiliyor girerken kendi çorapları üzeründen  firmanın temiz çoraplarından giyiyor.Hasta çocuklar kesinlikle gruba dahil edilmiyor.

Korayın yaş grubu oyun odasına doluştuk, önce fış fış kayıkçı ile başladı dersimiz, Koray gayet keyifliydi. Artkasından tırmanma, arkasında atlı karınca, tahterevalli,öğretmenimizin güzel sesi beni mest etti, Güzel şarkıları, çocuklara yaklaşımı, ilgisi... gerçekten harikaydi. Koray kreşe gitse zorlanacağını çok düşünmüyorum. Bir anda babasını camda görünce inanılmaz heyecanlandı, hemen cama doğru koştu, sonra babasına öpücük atıp devam etti oyununa:D

Gymboree kesinlikle tercih edilebilecek bir yer. Bizim tek dezavantajımız bize çok uzak olması. Yakın olması durumunda 1 dk düşünmezdım. Buradan sesleniyorum bence bir şube daha açmalısınız:D

İlk Ateşimiz

Merhabalar,

Koray tam 15 aylık oldu dün itibariyle. Bu zamana kadar çok şükür en ufak bir hastalığımız bile olmadı. Bunun başında bağışıklık sistemini güçlendiren anne sütünün faydasının olduğunu düşünüyorum.Koray 1 yaşına kadar  bol süt aldı. 1 yaşından sonra kendi kendine emmeyi istemedi. Sütüm olmasına rağmen ne zaman emmeye çalışsam istemedi ve böylelikle süt maceramız bitti. Sağmadıkça biteceğini düşünsem de, geçen gün hla sütümün olduğunu farkettim. Koray'ı tekrar emzirmek istedim ama hiç oralı olmadı. Bir damlası bile nimet olan sütü bıldırcınım istemiyor. İnatçı bıldırcın:) İkinci olarak da ıhlamur olduğunu düşünüyorum. Her sabah bardak bardak bıkmadan ıhlamur içiyor kahvaltıda. Bu da sanırım bünyesini koruyor. Ancak gelin görün ki 3-4 gün öncesinde, annem Koray'ın biraz ateşi var sanki dedi, baktım gerçekten de var. O gün ailecek dışarı çıkmıştık, Doktorumuzu aradık, ateş düşürücüsünü vermemizi söyledi. Dışarda yemek hafif ateşi olmasına rağmen keyifli geçti, güldü, eğlendi, oynadı..Akşam eve gidip rahat uyuması için ılık bir duş aldırdık. Sonra sütümüzü içip uyuduk, normalde Koray geceleri çok uyanan bir çocuk olmamasına rağmen o gece sık sık uyandı. Ertesi gün ateşi biraz daha artmıştı. Anneannesi sık sık ilaç saatını kontrol ediyor zamanında içiriyordu, iştahımız da bu 2-3 günde azalmıştı. Bazen ateşin etkisiyle halsizleşiyordu Koray da. O da , babasını ve beni üzüyor tabi. İlk defa hastalıkla karşılaşıyoruz, ilk defa Korayı böyle görüyoruz. O gece Koray hiç uyumadı. Tabi biz de, çok ağladı, hep beni istedi, kucağımdan inmek istemedi, hatta kucağımda beraber uyuduk bıldırcınımla, ben de kimseye veremedim, sabah da ilk işimiz doktorumuzun yanında soluğu almak oldu. Doktor kontrolunde, 6. hastalık olabileceğini söyledi, ağzının çevresinde de kırmızı benekler oluşmuştu, ya da viral bir enfeksıyon olabileceğini.  Kan ve idrar testi yapalım dedi. Ateşimiz 38 dereceydi. Kanda çok şükür birşey çıkmadı, İdrar da 2 saat beklememize rağmen bıldırcınım yapmadı:D Çok hassas benim oğlum, sadece bezine yapar çişini:D Koray hastanede uyuyakaldı, biz de onu rahat uyusun diye sedyeye yatırdık. Çiş yapmasını bekliyoruz ama hala tık yok. Kendisi uyanınca baktık kı suyu cıkmıs, çok güzel terlemiş, hemen uzerını değiştirdik, bir baktık ki cana gelmiş.. Hemen şirinlikler, sevimli olmalar,ilk Annn-neee annn-neee diyişler, beni benden alışlar... İşlerimizi halledip, İdrar veremeden eve geçtik..Koray gayet keyifliydi. Akşam eve gittiğimde kulagının arkasında da kırmızı beneklerden gordum.. Bugün sabah ise alnında baya fazla bir şekilde. Aynen doktorumuzun dediği gibi , 6. hastalık. Yarın tekrar doktor kontrolumuz var. Çok şükür Koray çok iyi. Keyfi yerinde...Kızarıklıklarımız da gecerse bır an once daha rahat edeceğim tabi ki. İnşallah herşey çok daha güzel olacak...


Sevgiler,
Gökçen

Karmançorman

Merhaba okuyucularım:)

Koray 15 aylık artık. Tıpış tıpış yürüyoruz,ilk başlarda pat küt düşsek de şimdi daha sağlam basıyoruz yere uzzzunnn uzunn yürüyebiliyoruz.

Her yeri karıştırıyoruz, kendi kendimize yemek yemek istiyoruz, ayakkabıları yerleştiriyoruz, çekmeceleri karıştırıyoruz, fıstık yapiyoruz,bye bye, alkış, öpücük atmai öpme en sevdiklerimiz arasında.

Dün akşam, anne-oğul boğuşurken birden gözü konsola takıldı bıldırcınımın. Konsol mıknatıslı, itince açılıyor sert itince kapanıyor. Koray da bunu biliyor tabi. Gidip konsolu açtı. Konsolun içindekileri bir köşeye yığdım, içerisinde sadece önemsiz bir kahvaltılık kaldı, onunla oynamasına da izin verdim. Tek tek önce kapaklarını bana getirdi, sonra altlarını gayet kayifle oynuyorduk, taa kii iki kapağı birbirine vurana kadar.Kapaklardan biri kırıldı tabi. hemen aldım elinden, yere dökülenleri topladım, konsolu kapattım. Koray da yerden kalktı yanıma geldi. Elektrik süpürgesini aldım, kırılan yeri hemen süpürdüm, sonrasında mutfaktaydım. Elime bir baktım kan var. Elim mi kesildi dedim, baktım yok, hemen Koraya koştum, bir baktım, eli kan, yüzük parmağını kesmişiz.:(:( nasıl üzüldüm, nasıl bişr yürek yanması anlatamam. Moralim bozuldu hemen. Dikkatsiz olduğum için kendime kızdım, izin vermemeliydim dedim..Kolonya döktük , yandi tabi ona üzüldüm, hava alırsa çabuk geçer diye düşündüm, açık bıraktık. Sabah sordum neren uf oldu diye hemen gösterdi öptümmm öpttüüümmm öptüüümmmm...

Koray bu aralar yalandan ağlamalarımızla uğraşmakta. Bir bağırış haykırış, ama nedenini bilmediğim, anlam veremediğim. Uzun süren bir ağlama..Dikkat çekemiyoruz, daha önceden cazip gelen, ilgisini çeken şeyleri artık çok da önemsemiyor, yeni keşifler peşinde.

Hep şunu da yazayım unutmayayım diyorum yine unutuyorum...Mesela, salı günü akşam anneannemiz geldi, babanneye o kadar alışmışız ki ilk gün anne anne ile biraz zor geçmiş. Ağlamışşş ağlamışşş bıldırcınım.

Bazen Korayı sadece izliyorum, yere eğilip taşlarını alışını, odasındaki kuşu gösterişini, postitlerle dolabını süsleyişini, terliklerimi bulup bana getirişini, beraber makinayı boşaltmayı, kirli sepetine kirlileri atmayı, yerleri silmeyi, süpürmeyi, çiftlik ile oynamayii.....seviyorum, çoookkk seviyorummm...Kıvırcık saçlarının delisiyim, banyodan çıkmak istemeyişinin hastasıyım, her anımı özelleştirmene bayılıyorum, iyiki iyiki beni seçmişsin, iyiki babanı seçmişsin cnm oğlummmm...

Çok karman corman bir yazı oldu, 

farketmişsinizdir ne kadar karmaşık olduğumu:)