Zaman nasıl geçiyor.. Koray'ım, bıldırcınım hayatımıza gireli bir yıl olacak bir hafta sonra.
Koray'ı uyuturken en çok sevdiğim şey ona, bu zamana kadar geçen günleri şarkı ile anlatmak oluyor. Bir ritim tutturuyorum ve Koray'ı o şekilde uyutuyorum.. O da anlasın, bilsin, hissetsisn istiyorum, hayatımıza girdiğinden bu yana herşeyin çok güzel olduğunu, onsuz zamanın geçmediğini, onu düşünmeden geçen 1 dakikamız olmadığını, yemeğinden -kakasına kadar herşeyini merak ettiğimizi, gün içinde güzel oyun oynayıp oynamadığını, o gün ne öğrendiğini, uyku saatlerini,yürüme egzersilerini.... ve daha bir çok şey.
Geçenlerde bir arkadaşımızın bebeğini görmeye gittik. Kızı 2.820gr doğmuştu minicik bir bebek.. Direk Koray geldi aklıma, o da aynen minicikti 2260gr. Kucağına alabilirsin dedi arkadaşım ama cesaret edemedim, insanın kendi çocuğu olduğunda inanılmaz bir güç geliyor. Kuvvetleniyorsun, gücü içinde hissediyorsun.. İlk zamanlar bu güç tavan yapıyor, sonra yerini farklı duygular alıyor. Koray'ı biz 2 saatte bir besledik hep, daha önce de yazmıştım, gece 1-3-5 nöbetlerimiz vardı:)Hiç üşenmeden annem-hibom dönüşümlü kalktık. Kimse yorulmadı, sonra gece emzirmelerim 1 saat sürüyordu, yarım saat biri , yarım saat biri üşenmeden.. Ama şimdi -belki işe de başladığım için,- ara ara zorlanıyorum. Ki çok şükür Koray'ım ne huzursuz bir çocuk, ne uykusuz , ne de zor bir çocuk..
Ohhhhh iyiki doğurmuşummm...
Aslında bu süre içerisinde anne olarak beni seçtiği , bu kutsal duyguyu yaşattığı, bu tarifi imkansız mutluluğu tattırdığı için en çok Koray' a teşekkür etmek istiyorum. Küçücüktük.. Pes etmedik, direndik, kısa zamanda toparladık kendimizi.
Hayat çok şey öğretiyor iyi-kötü... Hayatın bu zamana kadar tattırdığı en güzel duygular ise; aşık olma duygusunu bana tattıran kocamın ve süt kokan oğlumun varlığı...
İsteyen herkese Allah'ım bu duyguları yaşatsın...
Doğumgünümüz yaklaştıkça bende duygu patlaması oluyor:)
Sevgiler,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder