Evet evet ilk adımlarımız , yanlış okumadınız. Koray tam 1 yaşında ve artık kendine güvenerek ellerini bırakmaya başladı.
O kadar mutlu oluyor ki "ellerimi bırakıyorum ve yürüyorum" diyor.. İlk adımlarımıza pazar günü iki koltuk arasında başladık. Koltuklar arası yakın mesafe, karşısına ilgisini çekecek bir oyuncak.. Herşey hazır. Dengesini sağlaması için süre tanıyorum oğluma, kendini hazı hissettiğinde hızlı hızlı oyuncağa doğru gidiyor. Tabi arada düşe kalka ilerliyoruz. amaa dünnn, dün akşamm.. Tamamiyle kendi isteğiyle gerçekleşen bir durum oldu.
Kapının arkasındayım, Koray da aradan beni görüyor, tutunarak yan yan ilerliyor,önce sehpadan, sonra duvardan destek alıp kapının ucuna geldi ve beni gördü:) Gel annecim gel hadi dedim ellerini bıraktı, pat pat pat bacaklarıma sarıldı.. Onun çabasını, emeğini, isteğini, cesaretini görmek o kadar mutlu ediyor ki beni..
Canım oğlum, umarım tüm hayatın boyunca küçük adımlarla büyük mutluluklar yaşarsın...
Seni çok seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder